YAŞADIKLARIN DEĞİL, YAŞAYAMADIKLARIN GERÇEK PİŞMANLIĞIN OLACAK...

Adım atmak ister atamazsın, gitmek ister gidemezsin, yapmak ister yapamazsın... Hem de ne yapman gerektiğini, ne hissettiğini ve istediğini bilmene rağmen. O kadar zor ve ağırdır ki, her geçen gün omuzlar çöker, arayış güçlenir. Asıl yapılması gerekeni yapmak yerine, yamalar, oyalanmalar, yeni başlangıçlar aranır... Bu durumu her insan hayatının belli dönemlerinde yaşıyor. Asıl neden ise, yaşamın dinamikleriyle hiç örtüşmeyen bir arayış: Garanti arayışı.

Yanlış yapmak istemiyoruz, hata yapmaktan korkuyoruz, sonradan pişman olmaktan endişeleniyoruz. Üzgünüm ama ne yaparsan yap, ne kadar ölçüp biçersen biç hiçbir şeyin garantisi yok. Asla olmaz sanılan oluyor, asla yapmaz dediğimiz yapmayacağına inandığımızı yapıyor.  Bir işe girerken kovulmamanın, bir ilişkiye başlarken aldatılmamanın, bir yatırım yaparken kaybetmemenin garantisini arıyor olsak da garanti yok!!!

Bazen yanıma birisi gelir ve der ki ‘ben hayatım boyunca hata yapmadım’. Ben de anlamsızca bakarım. Çünkü hata yapılmamış bir yaşam, yaşanmamış demektir. Elbette ki hayatımızda hatalar yapacağız, düşeceğiz, kalkacağız, kaybedeceğiz, kazanacağız. İnsan hata yapmamak adına köşesine sıkışır ve sürekli defansta kalırsa nasıl yaşamış olabilir ki? Hata yapmayanları görmek, buluşmak istiyorsak gidebileceğmiz tek yer mezarlıklar olur. Ölüler hata yapmaz. Yaşarken, hata da yapacağız, yanlış adımlar da atacağız. Kaldı ki o hatalar da, yanlışlar da kime göre neye göre? 

YAŞAMADIKLARIMIZDIR ASIL PİŞMANLIK DUYDUĞUMUZ

Geçmişe dönüp baktığımızda göreceğiz ki, bir şekilde yaptığımız yanlışların faturası varsa ödedik, hataları bir şekilde çözdük. Bugüne taşımadıkça geçmişte kalanlar, bugün ayağımıza takılıyor olsada bir şekilde üstesinden geldik. En azından ne olduğunu gördük, bildik. Ya yaşamak isteyip de yaşamadıklaırmız, yapmak isteyip de yapmadıklarımız?

Gitme Zamanı kitabımda en çok paylaşılan cümlelerden bir tanesi şu oldu: Yaşanmamış, dile getirilmemiş  aşklar, yaşanmış aşklardan daha çok yordu bizi.’ Çünkü içimizde hep bir merak, hep bir acaba kaldı ve kalmaya devam edecek. Vazgeçtiğimiz, son adımı atmadığımız her şey için bu böyle. 
Borsalar, ekonomik enstrümanlar için en kötü olanı belirsizlik ortamı. En ağır ekonomik krizler bile bir şekilde atlatılıyor ama belirsizlik çok daha büyük tehdit.  

Yarattığımız senaryolardan, olası sonuçlardan ürkerek vazgeçtiklerimiz, son nefese kadar içimizde kalıyor. Biz kötü senaryodan, zihnimizde canlandırdığımız onlarca olasılıktan biri olur diye yola çıkmıyoruz ama ya istediğimiz gibi olsaydı? Ya o kötü senaryolar değil de iyi bir senaryo gerçekleşecek olsaydı? Bunu hiçbir zaman bilemediğimiz için unutmuyoruz, unutamıyoruz yarım bıraktıklarımızı ya da içimize gömdüklerimizi. 

Kıssadan hisse anlayacağın, bugün yapmak isteyip de cesaretsizlikten ya da olumsuz düşüncelerinden dolayı vazgeçtiğin, ertelediğin her şey, seni gelecekte daha fazla yoracak.  Belki kaybetmekten, pişman olmaktan, yaralanmaktan korkuyorsun? Peki ya daha iyi olacaksa? Ya gerçekten bu kez gerçek aşk, gerçek başarı gelecekse? Bunu bilmiyorsun ,bilmiyoruz. Bunun bir sır olarak kalması daha mı iyi? Belki de bambaşka bir geleceği, bambaşka duyguları, bambaşka bir yaşamı çöpe atıyorsundur. 

Yaşam Atölyesi grup çalışmalarında sürekli olarak dile getirdiğim gibi, gerçek özgüven, düşüncelerde çok fazla kaybolmadan o ilk adımı atabilmektir. Nedeni ise son derece basit. Çünkü ne olursa olsun, ortaya ne sonuç çıkarsa çıksın, onu yönetecek olan benim. Bir başka ifadeyle kendi kararlarımın sonuçlarını yönetecek olan da eğer varsa ve adını bedel koyuyorsam onu ödeyecek olan da benim. 

Ne zaman sona ereceğini bilmediğim bu ölümlü dünya; hata yapmaktan korkarak, kendimden ve yüreğimden vazgeçerek harcanacak kadar değersiz değil. Yarın çok geç olmadan bugün yapmak istediklerimi yapmak, yaşamak istediklerimi yaşayacak zaman... Çünkü yarını, geleceği ne sen, ne ben, ne de bir başkası bilmiyor. Ama bugün hissettiklerimi, isteklerimi, hayallerimi biliyorum. Saklanarak yaşadıkça bulabileceğim bir hazine yok. 

Kaldı ki geçmişte yaşadıkların bugünkü seni yarattı. Yaraları olmayan bir ruh, yaşanmamış bir ruhtur. Geçmişim benim, ‘ben’im... Bugünüm de, geleceğim de yarınki geçmişim olacağına göre, bugün o gündür. 

ARET VARTANYAN