Gossip Girl'ün Çapkın Chuck Bass'ı Ed Westwick Baba Oluyor
1 dakika okunma süresi
"Yaklaşık bir sene önce bu sektörde birlikte olduğumuz insanlarla ne yapabiliriz diye düşünmeye başladım. Sanatçı, koleksiyoner ve galerinin ortak bir yerde buluştuğu bir sergi bu zamana kadar hiç gerçekleşmemiş. '7 Koleksiyoner 7 Sanatçı' sergisi, profesyonel anlamda bu ilişkilere farklı bir açıdan dahil olma, tanıklık etme fikri ile yola çıktı. Ve ilk önce koleksiyonerlere gidip bu konudan bahsettiğimizde hepsi de çok desteklediler, fikri sevdiler. Sanatçı önerileri ile birlikte sergi şekillenmeye başladı. Bu sergide kavramsal bir çerçeveden ziyade birliktelik durumu var. Esas konu bu birlikteliği ortaya koymak. Koleksiyonerin seçkisi, sanatçının üretim süreci hakkında fikir edinme ve bunu izleme olanağı sunan sergi, bunun üzerinden bir diyalog imkanı tanıyor. Bu açıdan sergi, her sanatçıyı ve koleksiyoneri pek çok açıdan ayrı ayrı tanıma imkanı veriyor. Ziyaretçiler sergide, seçilen sanatçı üzerinden koleksiyona dair bir okuma yapabilme şansı yakalayacak. Bu sergi izleyiciyi sanat piyasasının üç aktörünün birlikteliğine tanıklık etmeye davet ediyor."
"Sergiye, 'Vincent vs Ardan' adlı eserimle katılıyorum. Eser Öner Kocabeyoğlu koleksiyonuna ait. Vincent Van Gogh'un 'Sunflowers' (Ayçiçekleri) isimli eserinden etkilenerek ürettiğim büyük ölçekli bir resim. Eseri, 2016 yılında 'Babam Sağolsun' adlı sergimde gösterme imkanım olmuştu; bu sergi ile beraber tekrar izleyici ile buluşturmanın mutluluğunu yaşadım. İzleyiciye işlerimle alakalı ipucu veren bir sergi oldu. Koleksiyoner ve sanatçı ilişkisi belirli bir kalıp içine sığmıyor. Bu ilişki, organik bir şekilde ilerliyor. Bu sergi, özellikle geçen yıllar içerisindeki kopmayan bağı gösteriyor. Sanatçının üretim tutkusunun, koleksiyonerin toplama tutkusuyla yıllarca buluştuğunu ispatlayan bir sergi olduğunu düşünüyorum."
"Yenilikçi, sıradan olmayan projelerde yer almayı bir koleksiyoner olarak doğru buluyorum. Bu sergiye de bu bakış açısıyla Ardan Özmenoğlu ile katılıyorum. 2017 yılında Ardan'dan satın aldığım bu eseri daha önce hiçbir yerde sergilememiştim. Bu eser benim koleksiyonumda Ardan'ın en büyük ebatlı ve en sevdiğim post-it işlerinden biri. Bu sergide birkaç ilk var aslında; galerici koleksiyoner seçiyor. Koleksiyoner katılmak istediği sanatçıyı seçiyor. Sanatçı ve koleksiyoner katılacakları eseri birlikte seçiyor. Bu açıdan herkesin katıldığı, emek verdiği, fikir üretebildiği bir oluşum söz konusu. Burada diğer önemli konu ise bir koleksiyoner olarak aldığın eserle yaşayabildiğini kanıtlayabilmen. İçinden geçtiğimiz zor günlerde bu sergi, 'Sanata ve sanatçıya sahip çık' mesajı veriyor. Bu sergiye destek veren koleksiyoner ve sanatçıları burada yer aldıkları için kutluyorum."
"Banu–Hakan Çarmıklı koleksiyonuna dahil olan 'Otoportre' eserim bu seçkide gösteriliyor. Portre yapma arzumun beden, kimlik ve suç politikalarına dönüştüğü bu eserde, bir fotoğraf stüdyosunda kimlik kartıma basılmak üzere çektirdiğim vesikalık portre fotoğrafımı resmettikten sonra, resmin fotoğrafını çekip nüfus müdürlüğünde kimliğimi yenilettim. Sanat tarihinde de bir fenomen olan portrenin en güncel halini yakalamaya çalıştım. Teknikle beraber kavramın birleşmesiyle sanatın suç unsuruna, sanatçının suçluya dönüşmesine yol açabilen bir bakış açısı yakaladım. Bu sergiyle beraber koleksiyonerin, oluşturduğu koleksiyonun karakterini en net anlatan yapıtlarını seçtiğini düşünüyorum. Aynı zamanda sanatçı hamiliği meselesini de yeniden hatırlatmak isterim. Hakan Çarmıklı ile sohbetlerimizde pek çok benzer yaklaşımlarımızın olduğunu gördüm. Bir eserin yapım aşamaları, sergilenme biçimi gibi daha birçok yaklaşımın izlerini taşıyor bu sergi."
"Koleksiyondan genç bir sanatçı olan Alican Leblebici'nin fotorealist eseri 'Otoportre' ve 'Tokmak' eserlerini seçtim. Seçmemin sebebi; 31 yaşındaki sanatçının kimlik, adalet, suç ve iktidar gibi kavramlara farklı bakış açıları getirmesiydi. Çektirdiği vesikalık fotoğrafın resmini yapıyor ve onunla hüviyetini yeniliyor. Sanatı suç ve sanatçıyı suçlu durumuna koyarak farklı bir bakış açısı sunuyor. Ayrıca sanat tarihinde fenomen olan otoportreye çağdaş bir yorum katıyor. Koleksiyoner ile sanatçı ilişkisinde karşılıklı diyalog, güven, saygı ve zaman içinde gelişen dostluklar önemli. Bu sergi de bu açıdan önemli çünkü farklı koleksiyonlardan farklı işler görmek zihinsel / düşünsel ve görsel anlamda sanatseverlere farklı bakış açılar ı sunuyor. Sanatı geniş kitlelere ulaştırmak, sevdirmek ve farkındalık yaratmak adına bu tip projeleri her zaman destekledim. Toplumların sanat ile geliştiğini düşünüyorum. Ayrıca bu ekosistemin içinde yer alan sanatçı, galerici ve koleksiyoner birlikteliği çok değerli."
"Sergide Fazlı Özcan'ın koleksiyonundan 'Wha Wha' isimli enstrüman desenim sergileniyor. Fazlı Bey 2009 yılında Garanti Platform'daki stüdyomu ziyaret edip o dönem üzerinde çalıştığım bilim kurgu temalı desenlerimden bazılarını koleksiyonuna katmıştı. Yanı sıra sergilenen 'Still Life OYUN' isimli eserim, bir duvar yerleştirmesi ve yakında başka sergilerde de karşınıza çıkacak yerleştirmelerden bir tanesi. Bu sergi, o hepimizin bildiği, duyduğu, hayal ettiği koleksiyoncu, sanatçı ilişkinin farklı formlarını sergiliyor. Hem koleksiyoncunun vizyonunu, öngörüsünü hem de sanatçının, sanat düşüncesinin evrelerinden parçaları görme, değerlendirme ve tanıma fırsatı veriyor."
"Bu sergiye, Piraye-İsak Antika son dizi resimlerimden biriyle katıldılar. Ferda ve Kemal Dedeoğlu'nun atölyemi ziyareti ressam ve galerici tanışıklığını arttırdı. Bana da, galericinin seçimine uymak sürpriz bir duygu yaşattı. Her sanatçı ve her koleksiyonerin farklı mizaçları olduğunu düşünürüm. Öğrenciliğimde desenlerim hakkında konuşurken sevgili ustam Neşet Günal 'Evladım, sen Gromaire'e bak' demişti. Gromaire'le ilgili doyurucu hiçbir kitap bulamadım. Tanıdıklarıma bundan söz ettim. Canla başla aradılar. Küçük bir kitap bulunabildi. Yıllar sonra Paris'te büyük bir Gromaire sergisine rastladım. Doktor Maurice Girardin koleksiyonunu sergiliyordu bir bakıma. İşte bir sanatçı ile koleksiyoner ilişkisi. Neredeyse bütün Gromaire resimleri Doktor Girardin koleksiyonundaydı. Gertrude Stein, Paris'te uzun zaman geçirmiş. Portresini yapmayan ressam yok neredeyse o dönemde. Zamanının ruhunu koleksiyonunda var etmiş bakıldığında. 2005 yılında internette yılın 100 büyük koleksiyoneri listesine rastlamıştım. 100 ismin içinde 20 sanatçı olduğunu tespit ettiğimde durumu kayda değer bulmuştum."
"Ferda Dedeoğlu'nun davetiyle bu seçkide yer aldık. Esra Karaduman'ın geçen sene ocak ayında Ferda Art Platform'da açılan sergisinden bir eserle katılıyoruz bu seçkiye. Esra'nın gerek bu eseri, gerekse koleksiyonumuzda bulunan diğer tüm eserlerinin yeri bizim için aynı. Hepsi tek tek çok özel ve kıymetli. Koleksiyoner ve sanatçı, sanat dünyasının birbirini tamamlayan iki önemli ögesi ama galerici ve küratörlerin de sanat camiası için en az bizler kadar önemli olduğunun altını çizmek isterim. Karşılıklı güven tüm ilişkilerde olduğu gibi bu sektörün de olmazsa olmazı hiç kuşkusuz. Yedi farklı koleksiyondan tamamen koleksiyonerin seçimine dayalı yedi sanatçı ve onların bu sergi için yeni eserler vermeleri, oldukça özgün ve kişilerin seçimlerine saygılı bir yaklaşım. Daha önce görme fırsatı bulamadığımız bazı eserleri görünür kılması açısından da bir o kadar değerli. Sanatçıyla eserini tekrar karşı karşıya getirmesi, aradan geçen zamanla, sanatçıya bu yüzleşmenin neler düşündürdüğünü irdelemek açısından da önemli diye düşünüyorum. Bir anlamda koleksiyoner de eseri tekrar başka bir bağlamda, başka bir gözle görme şansı yakalıyor. Koleksiyoner olarak eserleri her zaman temaşa etme imkanınız olmuyor."
"Ben bu sergiye sevgili Latife-Ahmet Bayraktar'la katılıyorum. Bu sergi içinse iki yeni çalışma daha ürettim. Latife Hanım'daki çalışmam kendi üretimim olan kağıt üzerine gerçek altınla yaptığım bir çalışma olunca, yeni işlerimde de aynı malzemeleri kullandım. Doğadan topladığım bitkilerden elde ettiğim renklerle boyadığım kağıtlarımı sonrasında 'ahar' dediğimiz klasik bir işlemden geçiriyorum. Bu işlemlerden geçen kağıtların en az bir seneye yakın dinlenmesi gerekiyor. Benim bu kağıtlarımsa bir ila 10 yıl arasında dinlenmiş kağıtlar. Renk ve doku olarak her birinden bir tane daha üretmek mümkün olmadığından hepsi eşsiz. Bu bağlamda bütün malzemelerim doğadan ödünç olunca (el yapımı mürekkep ve altın da dahil) 'Hiçbir şey senin olsun diye vermez doğa, ödünç verir yalnızca.' diyen Shakespeare'in satırlarından aldığım ilhamla, ben de doğa ve insan ilişkisi üzerine çizdim. İlk kişisel sergim geçen sene yine Ferda Art Platform'da gerçekleşti ve Latife Hanım'la da o vesileyle tanıştım. Bu dili daha ileriye götürmek, daha çok insana ulaştırmak açısından bu sergi benim için ayrıca kıymetli çünkü klasik eğitimden ayrılan çalışmalarımın en yeni dönemindeyim. Bu sergi güncel ve yeni bir bakış açısı sunduğu için çok önemli. Bu sergiyle birlikte gördüm ki koleksiyonerler sadece eserleri değil, sanatçılarını da benimsemiş ve anlamaya çalışmış. Koleksiyoneri ve sanatçıyı yan yana görmek, kendi içinde keyifli; güvenli bir tablonun kamera arkasını izlemek gibi sanırım."
"Bu sergiye koleksiyoner Melis Börteçene ile katıldım. Kendisinde 'serbest alan' adlı video işim vardı. Bu iş içgüdüsel olarak geliştirdiğim ve insan toplumunun yarattığı döngülere değinen bir video. Sergide bu işe eşlik edecek iki eser ürettim. 'Torba kanun' ve 'Yaşasın şakayık' işlerim, etrafta gördüğümüz pembe plastik poşetlerle yaşadığım bir tutulmadan üredi. Biri loop video diğeri ise bir heykel olan bu iki iş, kavramsal olarak hayatımızdaki döngülere, güncelin geçmiş ile gelecek arasında bir uzlaşma olmasına dair birer yansıma oldular. Sanat işleri paylaştıkça değerleniyor. Yaptığım bir işe ilgi duymuş ve onu koleksiyonuna dahil etmiş biriyle iş üzerinden konuşabilmek benim için her zaman heyecan verici. İş bu sayede benimle bitmiş olmuyor, onlarla başka bir boyuta taşınabiliyor. Bir işi izlerken onun koleksiyonerde uyandırdığı çağrışımlar onların düşünceleri, perspektifleriyle şekilleniyor. Bu yüzden sanatçı ve koleksiyoner arasında açık bir iletişim olması benim için önemli bir deneyim. Sergide sanat eserleri haricinde koleksiyonerlere de bir ses verildi. Onların koleksiyonlarında bulundurdukları işler hakkındaki düşünceleri ve hissettikleri de işlerin yanında bulunuyor. Bence bu sergiye açıklık kattı ve sanat eserlerinin yolculuğunu ön plana çıkardı. Bu, çoğu zaman sergilerde değinilmeyen bir konu. Ferda Art Platform'un sergiyi bu ilişki üzerine kurması, bu ilişkilerin sanat üretimi için ne kadar değerli olduğunu gösteriyor."
"Ferda Art Platform takip ettiğim bir galeri olduğundan, onların önerisi ile projede yer aldım. Eda'nın 'Free Range' adlı yedi dakikalık bir işi, benim için koleksiyonumda çok benzeri olmayan yeni sayılabilecek bir eser. Benim için son dönemde yaşadığımız pandemi etkileri ve önlemleri ile süregelen istem dışı, güdümlü davranışların bir yansıması oldu bu sergi. Ancak sonuçta her işin kendi izleyicisinin algısına bırakılmasının da daha doğru bulduğumu eklemeliyim."