“The Devil Wears Prada: Müzikali”nin Kırmızı Halı Şıklığı
2 dakika okunma süresi
Çocukken kırılmış fayans parçalarıyla oynamak, ufacık parçaların üzerindeki detaylardan bütün deseni hayal etmek, seramik hamurunun üzerine sırlanmış o pürüzsüz yüzeye dokunmak çok hoşuma giderdi. O yüzden seramik fayanslarla tüm dış yüzeyi kaplanmış, ferforje balkonlu apartmanlarla bezeli bu şehir beni aldı çocukluğuma götürdü. Hele pencerelerin etrafına işlenmiş ince detaylar defterlere özenle çizdiğimiz kenar süslerini anımsatarak beni çok mutlu etti. Birçok kişi yedi tepe üzerine kurulmuş olan Lizbon’u, Tejo nehri üzerindeki 25 Nisan Köprüsüyle birlikte İstanbul’a benzetse de ben, gerek şehrin ılıman iklimiyle, denizden gelen esintisiyle, 1902 yılından bugüne gelmiş Baixa semtini Chiado semtine bağlayan tarihi asansörüyle, sıcakkanlı insanlarıyla doğduğum şehir İzmir’e çok benzettim.
Şehri kuşbakışı olarak seyredebileceğiniz Elevador de Santa Justa, 45 metre yüksekliğinde neogotik tarzdaki yapısıyla şehrin simgelerinden biri. Lizbon’un simgelerinden bir diğeri de sarı tramvayları özellikle 28 No’lu tramvay şehrin neredeyse Belem bölgesi hariç tüm turistik bölgelerini dolaşıyor, parke taşı döşeli dik yokuşları takır tukur tırmanıyor, daracık sokaklardaki evlerin duvarlarını neredeyse sıyırarak akrobatik hareketlerle hızla yol alıyor. Trafiğin yok denecek kadar az olduğu bu şehir, insanların telaşsız hareketleriyle birleşince bana “slow city” hissi yaşattı. Kasım ayında olduğumuz halde üzerimizdeki montların aksine mayoları ve şortları ile sere serpe güneşe serilerek hafta sonu keyfi yapan gençleriyle, birkaç arkadaş bir araya gelerek gittikleri barları, cafeleri, restoranlarıyla keyifli anların yaşandığı bir şehir Lizbon.
Alfama bölgesindeki Castello dedikleri tarihi kale, kale etrafındaki seyir terasları, mini minnacık mekanlardan yükselen Fado’suyla turisti çağıran bir şehir Lizbonluların söylemiyle Lisboa…
Portekiz dilinde ‘’Kader’’ anlamına gelen Fado hüznün, okyanusa açılmış sevgiliye duyulan hasretin, yoksulluğun, acının ağıtı. Fad’onun kraliçesiyse Amelia Rodriguez. Portekizin udu denilen 12 telli bir çalgıyla çalınan bu ağıtları yanık yanık söyleyenlereyse “Fadista” adı veriliyor.
UNESCO’nun Dünya Mirası Listesinde yer alan, zamanında gözetleme kulesi olarak kullanılmış Belem Kulesi ve Jeronimos Manastarı şehrin Belem bölgesindedir. Rossio Meydanından kalkan otobüslerle ulaşılabilen bu bölgede denize açılmak üzere olan bir gemiyi betimleyen, üzerinde pek çok bilim adamı ve kaşifi barındıran bu dev heykel de görülmesi gereken yerler arasında.
1837 yılından beri süregelen ve ilk kez bu pastane tarafından üretilen Pasteis de Nataları yiyebileceğiniz bir mekan olan Pasteis de Belem de bu bölgede. Portekiz tatlısı da denilen bu tatlı turta kalıplarındaki milföy hamurunun kalbine dökülmüş bir nevi üstü fırınlanmış muhallebidir ve pek leziz. Lizbon tren istasyonuna yakın Mercado da Ribeira bölgesinde konuşlanmış olan Time Out Market bir tarafı sebze meyve satış alanı olan ve içinde yan yana sıralanmış mini fast food restoranların yer aldığı, ortak yeme içme alanından oluşmuş bir hangar. Modern tasarımıyla hoş bir ambiyansı olan bu markette dilerseniz deniz ürünleri, dilerseniz et yemekleri ya da lezzetli sandviçler yiyebilirsiniz.
Deniz ürünleri ve codfish yemek için tercih etmeniz gereken esnaf lokantası tadında bir restoran da Cervejaria Ramiro. Kapısında uzun sıralar oluşan bu restoranda fotoğraflı Türkçe menü mevcut olduğundan seçim yapmakta zorlanmıyorsunuz. Ramiro Restoran pazartesi hariç her gün hizmet vererek Lizbon’a gelen turistleri ağırlıyor.
Güzel restoranların olduğu bir diğer bölge de Bairo Alto. Bu güzel restoranlardan biri de Pao A Mesa Bistro. Çok hoş dekorasyonu ve estetik sunumlarıyla yemekler, hem mideye hem göze hitap etmekte. Çeşitli markaların sıralandığı, mantar ve seramiğin bir arada kullanımıyla oluşturulmuş objelerin, şehrin üç sembolü olan tramvay, horoz, sardalya balığı tasvirlerinden oluşmuş çeşitli hediyeliklerin, dünyaca ünlü Porto ve Portekiz şaraplarının satıldığı dükkanların yer aldığı Rua Agusta caddesinde ayak üstü Codfish Cake atıştırabilirsiniz. ‘’Casa Portuguesa do Pastel de Bacalhau’’ aynı cadde üzerinde bulunan, en güzel peynirli Codfish Cake yiyebileceğiniz mekan. Hele Amorino isimli dondurmacının gül şekli verilerek hazırlanan dondurmalarından yemeden Lizbon’a asla veda etmemelisiniz.
Lizbon deyince bahsetmeden geçemeyeceğim şeylerden biri de kaldırımları. Siyah beyaz kare şekilli parke taşlarının bir desen dahilinde dizilmiş olduğu bu kaldırımlar şehre ayrı bir hava veriyor. Beyaz taşların haçlı ordularını, siyah taşlarınsa şehrin koruyucu azizinin mezarını bekleyen kargaları temsil ettiği rivayet ediliyor. Yıllardır bu geleneğin bozulmadan sürdürülebilmiş olmasına gıptayla bakıyorum ve bir şehrin ruhunun nasıl korunduğuna gözlerimle şahitlik ediyorum. Bu siyah beyaz renklerin arasında uzanan pembe bir yol var ki “Pink Street” diye anılan, etrafında gece kulüplerini barındırıyor ve Rua Nova do Carvalho’da bulunuyor.
Bir başka görsel şöleni de bir metro durağında yaşayabilirsiniz. Kırmızı hat üzerinde bulunan Olavias metro durağı dünyanın en güzel metroları sıralamasına girmeyi haketmiş. Bu muhteşem metro durağında gözlerinizi rengarenk camlardan tasarlanmış objelerden ve tavanlardan alamayacaksınız. Günlük, haftalık alabileceğiniz metro kartlarıyla hem bu dünyaca ünlü metro durağını görebilir, hem de otobüs, tramvay ve tarihi asansörde bu kartı kullanabilirsiniz.
Kısacası Lizbon pek çok güzelliği içinde barındıran, gülmeyi henüz unutmamış insanların yaşadığı huzurlu bir şehir. Gidip kendi gözlerinizle görmenizi ve bu mutluluğu tatmanızı kesinlikle tavsiye ederim.