Kışı Sevdiren Şiirler

Ahmet Telli, "Sıcak Bir Kış"

Saçlarını gittikçe kısalttığın günlerde

Sen söylemiştin bu sözleri unutmadım

-Her aşk bir ayrılık gizler, ayrılıklarsa

Bir merhabanın sıcaklığını taşır kendisinde

Kalıcı olan hiçbir şey yok diyordun

An'lar var yalnız ömrü karşılayan

Şimdi sımsıcak bir kar yağıyor yine

Yüreğimin üstüne yağıyor hiç durmadan

Ellerin nasıl da üşüyor, bozacının

Karlı sesi doluyorken odamıza

Hava gittikçe kirleniyor bu kentte

Ve aralıksız kar yağıyor kar yağıyor

Kar ayrılık hüznüdür ve ne çok

Ayrılıklar yaşandı şu son birkaç yılda

Yurdundan ayrılanları düşünüyorum ve birisi

Özledim diyor, ülkemin kar kokusunu da özledim

Hiçbir an'ını tanımlamaya kalkmadan

Kısacık ömürler biçiyoruz kendimize

Sonra yolculuklara çıkıyoruz, bir kentten

Ötekine giderken özlüyoruz bir başkasını

Özlediğimiz birileri olmalı diyordun

Yanındayken bile özlediğimiz birileri

Öyleyse kalkıp Ati'ye gitmelisin, İstanbul'a

Belki hala saklıyordur bir gülü kimbilir

Yaşandı mı o sıcak kış, yaşlandık mı

Aynalara bakmaya vakit bulamadık

Dönüp dönüp birbirimize bakmalardan

Yaşandı mı o sımsıcak kış, ne dersin

Ahmet Muhip Dıranas, "Kar"

Kardır yağan üstümüze geceden,

Yağmurlu, karanlık bir düşünceden,

Ormanın uğultusuyla birlikte

Ve dörtnala dümdüz bir mavilikte

Kar yağıyor üstümüze, inceden.

Sesin nerde kaldı, her günkü sesin

Unutulmuş güzel şarkılar için

Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan

Rüzgar gibi ta eski Anadolu'dan

Sesin nerde kaldı, kar içindesin!

Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam...

Uyandırmayın beni, uyanamam.

Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,

Allah aşkına, gök, deniz aşkına

Yağsın kar üstümüze buram buram...

Buğulandıkça yüzü her aynanın

Beyaz dokusunda bu saf rüyanın

Göğe uzanır – tek, tenha – bir kamış

Sırf unutmak için, unutmak ey kış!

Büyük yalnızlığını dünyanın.

Cenap Şahabettin, "Elhan-ı Şita / Kış Ezgileri"

Bir beyaz titreyiş, bir dumanlı uçuş,

Eşini kaybeden bir kuş

Gibi kar

Geçen ilkbahar günlerini arar...

Ey kalplerin çılgın aşk şarkıları,

Ey güvercinlerin ilahileri,

O baharın işte yarını bu:

Kapladı derin bir sessizliğe yeri

Karlar

Ki sessizce sürekli ağlarlar.

Ey uçarken düşüp ölen kelebek,

Bir beyaz melek kanadının tüyü

Gibi kar

Seni solgun bahçelerde arar;

Sen açarken çiçekler üstünde

Ufacık bir çiçekli yelpaze gibi,

Naaşın üstünde şimdi ey ölü,

Başladı parça parça uçmaya

Karlar

Ki gökten düşer düşer, ağlar!

Uçtunuz, gittiniz siz ey kuşlar!

Küçücük, beyaz başlı baykuşlar

Gibi kar

Sizi dallarda, yuvalarda arar.

Gittiniz, gittiniz ey kuşlar!

Şimdi boş kaldı baştan başa yuvalar;

Yuvalarda -feryatsız yetim gibi!-

Son kalan mavi tüyleri kovalar

Karlar

Ki havada uçar uçar, ağlar!

Yahya Kemal, "Kar Musikileri"

Bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu.

Bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu.

Duydum beyaz bir nehrin içimde aktığını.

Yüzlerce ağızdan koro halinde devamlı,

Bir erganun ahengi yayılmakta derinden...

Duydumsa da zevk almadım İslav kederinden.

Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta,

Tanburi Cemil Bey çalıyor eski plakta.

Birdenbire mesudum işitmek hevesiyle

Gönlüm dolu İstanbul'un en özlü sesiyle.

Sandım ki uzaklaştı yağan kar ve karanlık,

Uykumda bütün bir gece Körfez'deyim artık!

Sezai Karakoç, "Kar Şiiri"

Karın yağdığını görünce

Kar tutan toprağı anlayacaksın

Toprakta bir karış karı görünce

Kar içinde yanan karı anlayacaksın

Allah kar gibi gökten yağınca

Karlar sıcak sıcak saçlarına değince

Başını önüne eğince

Benim bu şiirimi anlayacaksın

Bu adam o adam gelip gider

Senin ellerinde rüyam gelip gider

Her affın içinde bir intikam gelip gider

Bu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın

Ben bu şiiri yazdım aşık çeşidi

Öyle kar yağdı ki elim üşüdü

Ruhum seni düşününce ışıdı

Her şeyi beni anlayınca anlayacaksın

Nazım Hikmet, "Kar Yağıyor"

Lambayı yakma, bırak,

Sarı bir insan başı

Düşmesin pencereden kara.

Kar yağıyor

Karanlıklara.

Kar yağıyor

Ve ben hatırlıyorum.

Kar...

Üflenen bir mum gibi söndü

Koskocaman ışıklar.

Ve şehir

Kör bir insan gibi kaldı

Altında yağan karın.

Lambayı yakma, bırak!

Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların

Dilsiz olduklarını anlıyorum.

Kar yağıyor

Ve ben hatırlıyorum.

Cahit Sıtkı Tarancı, "Kar ve Ben"

Esiyor tane tane yine beyaz bir rüzgar.

Söyleyin hangi kuşun kanatları yolundu,

Yine hangi ağaçtan döküldü bu yapraklar?

Yağan beyaz bir sükut, bir mahşerdir sanki kar!

Bir hicret sevdasıdır ruhumu sardı yine.

Ruhum gibi pervasız yoldaşlar da bulundu.

Ruhum karıştı gitti bu kar tanelerine;

Şimdi yağan kar değil, ruhumdur kar yerine...

Semadan yere kadar bütün gördüklerinden

Usanç duyan gözlerim bir şeyde karar kıldı,

Bembeyaz bir güvercin kanadına takıldı.

Ben ne gurup bilirim ne gece bilirim ben,

Uçuyor gönlüm beyaz bir sükut sevincinde;

Bir kadın gördüm ki ben beyaz güller içinde.

Ruhuma bağışladı bu kadın servetini.

Ne bir yara var artık, ne bir leke ruhumda;

O şimdi rüyasının denizinde bir ada.

Bir sevgili sahibi olmak saadetini

Kim bilir benim kadar... ben et kemik yığını

Duydum beyaz bir nehrin içimde aktığını.

Ataol Behramoğlu, "Beyaz, İpek Gibi Yağdı Kar"

Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde

Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri

Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak

Şarkılar çaldı odalarda

Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm

Düşmanlarımız dışında

Düşmanlarımız çünkü

Sevgiyi yok ettikleri için

Düşmanımız oldular-

Beyaz ipek gibi yağdı kar

Bir kız kardan hafif yüreğiyle

Geçip gitti güvercinleri anımsatarak.

Uzaktaki şehir

Uykuya dalmıştır şimdi.

Cemal Süreya, "Bir Kış"

Bir kış göğü gibi o saat alçalır ölüm,

Yalnız işitme duyusu kalır ortada.

Asya kentleri yürür dururlar,

Höyükler burnumda hızma.

Uzakta dev bir damla: Pırıl pırıl Pencap!

Tabanlarından kayıp duran sütunlar

Yitmiş bir geleceğin işaret parmakları:

Horasan uykusuna havlayan köpekler, Buhara.

Uzaklara bir bakışın vardı kafeteryada

Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Ahmet Hamdi Tanpınar, "Kış Bahçesi"

Ne güzeldi o kış bahçesinde

Güllerin çok derinlerde çalışan uykusu

Sana bir bahar hazırlamak için.

Dallar, filizler, eski masal dilberleri gibi

Hüzne ve hülyaya gömülmüş

Doğmamış çocuklara

Ninni söylüyorlardı sanki...

Ana rahmi gibi sıcak ve yüklü idi hava

İyi mayalanmış hamur gibi

Gizli nabızlarla atıyordu toprak

Attila İlhan, "Kar Kasidesi"

Dinmez boşluklarda karın soğuk ve sürekli ısrarı

Yumuşak hantallığıyla kaplayışı uçurumları

Kül mavisi bir pus ufka bir perde çeker de

Kayıp kervanlar belirir uyandırıp korkunç hanları

Duyulur batmış şehirlerin boğuk sabah ezanları

Kılıç gibi bir mehtabın yarattığı o depremde

Getirip akla çocukluktan bilinmez hangi soruları

Kar gecesi uyandırır ölüme değgin korkuları

Yalnızlık bir samanyoludur genişler düşüncede

Behçet Aysan, "Dışarda Kar"

Kar yağıyor dışarda

sokak lambasına düşüyor

ve serçeler

üşüyor

kenarları hafifçe yanmış

sayfalarına kan

sıçramış

bir kitapta

nazım hikmet

okuyorum.

dışarda kar yağıyor

ve dağ lokantasına

gidiyor

zengin

kasabalılar.

kar yağıyor dışarda

mektubun yeni gelmiş

istanbul

kokuyor.

dışarda kar yağıyor

seni seviyorum.

Kış Mevsimini En İyi Yansıtan Tablolar

Kışın Yapılabilecek Aktiviteler

En İyi Yılbaşı Ağacı Süslemeleri