Bir arkadaşım benim büstümü yapıyordu. Ben de çok heyecanlandım o anda karar verdim ‘Ben de heykel yapabilirim’dedim ve başladım heykel yapmaya… O günden bu güne heykel yapmaya devam ediyorum.
Heykellerimin konusu kadın. Kadını anlatmak istiyorum ama anlatırken sadece fiziksel güzelliğini değil, içsel dünyalarını, zenginliklerini vurgulamak istiyorum. Onların bu duygularını, içsel dünyalarının zenginliğine kadınların gücü diyorum.
Kadın konusunu işlemeyi bu yüzden çok önemsiyorum. Gerçekten dünyada aynı zamanda bizim ülkemizde şiddet olayları artarak devam ediyor. Bu bizi derinden yaralıyor. Ben heykellerimde kadınları anlatırken adeta bir koruma altına alıyorum ve toplumda onun ne kadar önemli olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Bütün gayretim bu.
Heykellerimi yaparken değişik malzemeler kullanmayı seviyorum. Heykel yapımında çok değişik malzemeler kullanabilirsiniz. Etrafınızda gördüğünüz her şeyle heykel yapabilirsiniz. Ama ben genellikle bronz ve cam üzerinde çalışıyorum. Paslanmaz çelik heykellerim var onlarda da lazer teknolojisi uyguluyorum.
Yurt dışında da sergiler düzenliyorsunuz, kıyaslama yaparsanız nasıl farklılıklarla karşılaştınız?
Benim sergilerim yurt içinde ve yurt dışında yoğun olarak devam ediyor. Ama yurt dışında izleyici daha yoğun oluyor. Bu bariz bir fark.
Yurt dışına açılmanız nasıl oldu?
New York’ta çok önemli bir sanat fuarı var onu izlemeye gidiyordum. Orada hiç Türk sanatçının ve galerisinin olmadığını görünce çok üzüldüm. Bu anlattığım tabii 15-20 sene önce… Sonra yavaş yavaş karar vermeye başladım. ‘Neden olmasın?’… Ve en sonunda 28 heykelimle bir kişisel sergiyle katıldım. Sergim Avrupa’da önemli art direktörlerinin dikkatini çekti. İşlerim ve yurt dışı çalışmalarım başladı. Yoğun bir şekilde de devam ediyor. Bununla birlikte çok önemli sergilerimiz var mesela Çin’de Yasak Şehir’de Saray Müzesi’nde açılan sergim müthişti… Çünkü Çin biliyorsunuz harika birikimi olan bir yer. Saray Müzesi çok önemli. İki kez orada sergiye katıldım. Bir kez de Şehircilik Müzesi’nde yaptığımız sergi çok önemliydi.
Tepkiler nasıldı peki?
Çok güzel tepkiler geldi. Hatta Çinliler uzun süre orada kalmam için teklif gönderdi. Fakat Türkiye’deki çalışmalarımı bırakamayacağım için gidemedim. Türkiye’de yaşıyorum ama bütün bağlantılarım yurt dışında, biraz zor oluyor tabii.
Türkiye’de ve dünyada heykel sanatımızı nasıl görüyorsunuz?
Şimdi bizim Türk sanatçıları ile dünya sanatçıları aynı. Hiçbir farkımız yok. Sanat ortamından dolayı kaynaklanan değişikliğimiz var tabii. Mesela müze sayısı, bu sayının artması gerekiyor ülkemizde. Bugün artık kabul ediliyor ki en kalıcı eğitim görsel olan eğitim… Hatta üniversiteler şimdi müzelerle ortaklaşa çalışmalar düzenliyor. Anaokulundan itibaren çocukların müzelerini, sanat galerilerini gezmesi gerekiyor. Sanat eleştirmenlerinin sayısının artması gerekiyor. Büyük şehirlerde sıkışmış olan bu sanat etkinliklerinin Türkiye kapsamında yayılması gerekiyor. Bu da tabii devletin kültür projesiyle gerçekleşebilir. Yoksa izleyici geliyor, ne kadar sergi açarsak açalım bizi izleyecekler ama böyle bir ortam oluşması gerekiyor. Benim için farklılıklar bunlar…
Geçmişte yurt dışında katıldığınız sergilerden ve yeni sergi projelerinizden bahseder misiniz?
Geçmişte Amerika’da, Avrupa’da katılmış olduğum, bienaller, sanat fuarları var. Önümüzde gerçekleşecek sergimden bahsedeyim, Ağustos’un 1’inde, Datça’da Uluslararası Knidos Kültür ve Sanat Akademisi’nde bir sergim olacak. 5’incisi düzenlenecek bir sanat etkinliği, 3 senedir de ben katılıyorum. Buraya katılırken biliyorsunuz eserlerimde kadını anlatıyorum yine göreceksiniz, özel olarak tasarladığım sıcak camdan serbest şekillendirmiş olduğum cam heykellerim var. Orada tekneler var, ‘Umuda Yolculuk’ diyorum onlara da. Bu akademiyi Datça’da parlayan bir yıldız olarak görüyorum ben. Biliyorsunuz tarihi ile çok ünlü bir yer ve uluslararası boyutta çalışmaları, Türk sanatçılar için çok önemli. Daha sonra Floransa Bienali’ne katılacağım.Geçtiğimiz yıllarda da Venedik Karnavalı sırasında belediyenin düzenlemiş olduğu sergi çok hoş oldu. Arkasından Venedik Bienali kapsamında düzenlenen ve İtalya’nın çok önemli küratörlerinin organize ettiği bir sergide ben de eserlerimi sundum. Çok güzel oldu, şöyle ki: Yurt dışında sergi yaptığınız zaman öncelikle Türk kimliğiniz öne çıkıyor. Orada basın sergimden çok güzel bahsetti. Bu tabii Türkiye için de güzel bir olay bu yüzden çok önemsiyorum.
Bir sergi veya heykel çalışması ne kadar zamanınızı alıyor?
Heykelleri tasarladıktan sonra yapım süresi ebadına göre değişiyor. Büyük bir heykel olursa çok uzun zaman olabilir ama genellikle 3-4 ay gibi bir sürede bitirmiş oluyoruz. Kişisel sergilerin hazırlanması ise çok uzun bir zaman alıyor. İyi bir kişisel sergi açmak için birkaç sene uğraşmanız gerekiyor.
Çalışmalarını nerede yapıyorsunuz?
Çalışmalarıma İstanbul’da devam ediyorum. 1993 yılında Eylül Sanat Galerisi’ni açtım. Sanatseverlerle birlikteliği sürdürmek, sanata destek olmak, genç sanatçıları desteklemek amacıyla uzun yıllar sergiler açtım. Eylül Sanat Galeri’sinde kendi koleksiyonum bulunuyor.
Geleceğe dair neler söylemek istersiniz?
Hep sergiler açalım. Bütün gençlerin, sanatseverler tarafından izlenmesini istiyorum. İşlerimizin sanatçı ve sanatseverlerle buluşmasını arzu ediyorum.
Röportaj: Büşra KAMIŞ
Fotoğraflar: Oğuz BİRKARDEŞLER
Mekan sponsoru Avantgarde Hotel Yalıkavak'a
teşekkür ederiz.