“Inventing Anna” Dizi İncelemesi| Alem Dergisi

"Inventing Anna" Dizisinin Konusu:

Yükselmekte olduğu halde kariyerindeki bir başarısızlık nedeniyle tökezleyen azimli bir gazeteci olan Vivian Kent'in, kendisini zengin bir Alman iş insanının kızı olarak tanıtarak New York sosyetesinin hem kalbini hem de parasını çalan Anna Delvey -diğer adıyla Anna Sorokin- hakkında haber yapmasını izliyoruz. Vivian, Anna'nın geçmişindeki insanları bulup onlarla röportaj yaparak Anna Delvey isminin gerçekliğini çözmeye çalışırken, Anna da hapishanede duruşmasını ve özgür kalacağı günü bekliyor. Dizi, bize şu soruları merak ettirmeye çalışıyor: Anna Delvey kimdir? Kurgulanmış bir marka mı, yoksa gerçek bir insan mı?

Dokuz bölümlük mini dizi "Inventing Anna", Jessica Pressler tarafından yazılan ve New York Magazine'de yayınlanan "How Anna Delvey Tricked New York's Party People" adlı makaleden esinlenilerek yaratılmış. Ancak her bölümün başında çıkan "Bu hikaye tamamen gerçektir. Gerçek olmayan kısımları hariç" sözüyle, dizinin gerçekliğe yüzde yüz sadık kalma gibi bir amacı olmadığına dikkat çekiliyor. Sonuçta bu bir dolandırıcılık hikayesiyse, neyin tam olarak gerçek, neyin yalan olduğundan nasıl emin olabiliriz değil mi?

"Inventing Anna" Dizisinin Oyuncuları:

"Grey's Anatomy" ve "Scandal" gibi dizileriyle tanıdığımız Shonda Rhimes'ın yaratıcılığını üstlendiği Netflix dizisi "Inventing Anna"nın başrollerinde Anna Delvey / Anna Sorokin rolüyle Julia Garner ve Vivian Kent rolüyle Anna Chlumsky'yi izliyoruz. İkiliye Anna'nın avukatı Todd rolünde Arian Moayed, Rachel rolünde Katie Lowes, Neff rolünde Alexis Floyd, Vivian'ın eşi Jack rolünde Anders Holm, Kacy Duke rolünde Laverne Cox, Maud rolünde Anna Deavere Smith, Lou rolünde Jeff Perry, Barry rolünde Terry Kinney, Paul rolünde Tim Guinee, Alan rolünde Anthony Edwards, Nora rolünde Kate Burton gibi isimler eşlik ediyor.

"Inventing Anna" Dizi İncelemesi:

Dizi, Vivian ve Anna arasında zaman zaman paralellik, zaman zaman da kontrast yaratarak iki kadının birbiriyle bağını çok net bir şekilde aktarıyor. Sonuçta ikisi de birbirine ihtiyaç duyuyor; Vivian, kariyerini kurtarmak için Anna'nın hikayesine, Anna'nın da arzuladığı üne kavuşmak için Vivian'ın kendisi hakkında iyi bir haber yapmasına ihtiyacı var. Aslında iki karakterin de kendisini yaratma hikayesini izliyoruz. Bunu yaparken farkında olsalar da olmasalar da benzer yollardan geçtikleri için aralarında bir sevgi-nefret ilişkisi kuruluyor.

Hikaye ilerleyip Anna'nın gerçek kimliği ve hayatı çözümlendikçe karakter üzerinden kurulan değişim saç renginin koyulaşması olarak yansıtılıyor. Aynı şekilde Vivian da Anna hakkındaki gerçekleri bulup, Anna'yı daha fazla anlamaya başladıkça ve kafa karışıklığı azaldıkça saçlarında oynama yapıyor ve daha düzenli diyebileceğimiz bir görünüme ulaşıyor. Karakter gelişimlerinin ve değişimlerinin saçlar üzerinden yapılması yeni veya farklı bir görsel tercih değil. Ancak bu kadar altı çizilerek yapılması değişik bir tercih olmuş.

Anna'nın hikayesi ilerledikçe ve başarısı arttıkça Vivian'ın koşturmacası ve hikayeyi anlamlandıramayışı büyüyor. Bu durumda hamilelikten kaynaklı ağrıları artıyor. Ancak Vivian, tam gerçeklere ulaşmaya başladığında hamilelik rahatsızlıkları da azalıyor, buna kontrast olarak Anna'nın sıkıntıları artmaya başlıyor.

İkili arasındaki bir diğer gözle görülür benzerlik, ikisinin de köklü kurumlardan ve insanlardan yardım alarak ilerlemeye çalışması. Vivian, başarısızlığa uğradıktan sonra ofisin arkasındaki yaşlı gazeteci grubunun yanına yerleştirilmiş. "Bunlardan artık geçmiş" gibi görülen ekibin arasında Vivian, onların zekalarından, deneyimlerinden, bağlantılarından ve yardımlarından bolca yararlanıyor. Anna da benzer bir şekilde köklü ailelerden gelen New York sosyetesinden, yalnızca çok tanınmış kişilerle iş yapan kurum ve kişilerden yardım almaya çalışıyor. Onların deneyimlerinden, güçlerinden, bağlantılarından yararlanıyor. İkisi de belli ölçüde başarılı oluyor. Ancak ikisi de sonunda Anna Delvey karakterine fazla bağlanmalarının bedeli olarak hayal kırıklığına uğruyor. Dolandırıcılık zincirine en hakim olan bu iki kişi, doğrusunu çok iyi bildikleri yalanlara en fazla inanan kişiler haline geliyor. Vivian, haberi bitirip, yayınlandıktan sonra okuması için dergiyi hapishanede Anna'ya götürdüğü sahnede bunu çok daha net bir şekilde görebiliyoruz. İkili arasındaki cam panele Anna'nın elleri yansıyor ve Vivian'ın vücudunun uzantısı gibi görünüyor. Sanki Vivian'ın haberini yazan eller aslında Anna'ya aitmiş ve belli ölçülerde ikisi de bu dolandırıcılık hikayesinin mahkumuymuş gibi bir anlam okunuyor.

Hikayenin genel ölçekte anlatımına bakmamız gerekirse; başta sunulan ilerleyiş, sanki Vivian olaylarda önemli roller üstlenmiş kişilerle röportaj yaptıkça hikaye, onların gözünden anlatılacakmış gibi görünüyordu. Ancak bunun böyle olmadığı, karakterlerin anlattıkları hikayelerde bilmedikleri ve tanık olmadıkları kısımların da bize gösterilmesiyle anlaşılmış oldu. Hikayenin kurgusu yalnızca röportaj yapılan kişilerin ve Anna'nın anlattıklarıyla sınırlı kalsaydı, herkesin anlattığı bir diğeriyle çelişseydi; Vivian'ın içine düştüğü karmaşayı daha iyi anlayabilir, onun gibi bir süre sonra gerçekliği sorgulamaya başlayabilir, onunla birlikte Anna Delvey'nin kim olduğunu ve bu dolandırıcılık hikayesini çözmeye çalışabilirdik. Bunun yerine bilgiler bize hazır olarak sunuluyor, zihnimizi bulandırabilecek soru işaretlerine pek de yer verilmiyor. Bizler, ne dolandırılan insanların ne de anlatıcı rolünü üstlenen Vivian'ın bakış açılarına tamamen girebiliyoruz. Örneğin; Vivian, Anna'ya inanmaya başladığında bizim de kafamız karışıp inanabilirdik ve sonra gerçekleri öğrendiğimizde aynı şekilde hayal kırıklığına uğrayabilirdik. Onun yerine bu dolandırıcılık hikayesini gazeteden takip eden okuyucular gibi uzakta kalıyoruz. Belki istenen budur, belki bizim seyirci olarak diğerleri gibi yalanların arasında kaybolup dolandırılmamamız istenmiştir. Ancak bize hikayenin, ne kadarının gerçekte yaşanmış olayları doğrudan anlattığı ne kadarının kurgu olduğu net bir şekilde verilmezken, zaten bazı yalanlara inanmamız isteniyor olsa gerek.