MERKUR GALERİ’DEN GENÇ SANATÇILARI YÜCELTEN DESTEK

Sabiha Kurtulmuş, genç sanatçıların geleceği şimdiden işaret eden kişiler olduğunu söylüyor. Sanatı yenilikçi ve heyecan verici bulduğunu söyleyen galerici eserleri kendi zevkleri ve koleksiyonerlerinin beğenilerine göre seçiyor. Genç sanatçılara yatırım yapmanın uzun bir süreç istediğini vurgulayan Sabiha Kurtulmuş ressam ile galeri sahibinin birbirlerinin dillerinden anlamaları gerektiğine de değiniyor. Sabiha Kurtulmuş ile Nişantaşı’ndaki Merkur galeri'de bir araya gelerek sanat üzerine bir söyleşi gerçekleştirdik.

Sizi biraz yakından tanıyabilir miyiz?
22 yıldır bu sektördeyim. Yugoslav asıllıyım oradan buraya eğitimim için döndüğümde Bedri Baykam’la tanıştım. Onun asistanı ve sanat merkezinin direktörü olarak 14 yıl çalıştım. Cumhuriyet Gazetesi’ne dört yıl röportajlar yaptım.

İlk galerinizi ne zaman açtınız?
2004 yılında İstanbul Modern’in bile mağazası yokken bir ‘art shop’ açma düşüncesinden yola çıktık. Beral Madra danışmanlığında, Nişantaşı’nda sanatın pek çok farklı dalının olduğu bir dükkan açtık. Endüstriyel tasarımlar, resim ve heykel bir aradaydı. Ya ben 2004’te hazır değildim ya da ortam hazır değildi bilemiyorum, bir sene içinde kapattım.

Merkur Galeri’den önce bir girişiminiz daha olmuş onu anlatır mısınız?
2007’de Ebru Erberdi ile birlikte yine ‘art shop’ konseptinde bir iş yapmak istedik. O süreçte danışmanlık da yapıyordum. Sanat sektörü o dönemde hareketlendiği için oradaki ihtiyaca cevap vermek için galeri formatına döndük.

Merkur ne zaman açıldı?
2010 yılında artık tek başıma galeri açmanın zamanı geldiğine karar vererek galerimi açtım. Uzun yıllardır sektörün içinde oldum, çok önemli ustaların atölye ortamlarında bulundum. Her zaman değerli ustalarla çalışacağım ama bir noktada dedim ki ben gençlerden yola çıkmalıyım. Genç sanat çok hareketliydi, çok heyecanlı üretimler vardı.

Merkur’un isteği gençlerle mi çalışmak?
Her galerinin kendi vizyonu ve profili var dolayısı ile bizim işimizin en iyi tarafı sürekli yenilik içinde olmamız. Genç derken yaştan değil üretimin gençliğinden bahsediyorum. Galerimi sadece resimle kısıtlamak istemedim. Kendine özgü sanat dili olan ya da evrensel sanat söylemi olan sanatçılara öncelik verdim. Sanatın tüm disiplinlerine yer veriyorum. Kendi bakış açıma, vizyonuma, koleksiyonerime hitap edebilmek için daha yenilikçi bakış açılarına açığım. Gençler dışında üç kuşak sanatçıya yer vermek istiyorum.

Açıldığınızdan bu yana galerinizi değerlendirdiğinizde neler söylersiniz?
Her galeri her sene kendi içinde bir değerlendirme yapar. Altı senedir Türk sanatçılarını yurt dışında tanıtmayı hedefledim. Yurt dışında pek çok fuara, sergilere katıldım. Uluslararası platformda genç bir galeri olmama rağmen pek çok atılım yaptım. Şimdi de yurt dışından sanatçıları İstanbul’da gelerimde ağırlayacağım, projelere açığım. Sezonun ilk sergisinde İspanyol heykel sanatçısı Santiago Villanueva'nın eserlerini sanat severlerle buluşturduk.

Sergiden bahsedebilir misiniz?
Sergide sanatçının polistirol, ahşap, cam, reçine gibi farklı tekniklerle oluşturduğu altı adet heykeli vardı.Santiago Villanueva’nın felsefesine göre bu eserler, sadece hislerle yorumlanabilecek hareketlerle ilgili. Bu sebeple, eserler basit görsel zevki veya dokunma duyularını provoke etmek için değiller. Aksine, arzu hissini harekete geçirmeye, bizi duygusal olarak, objeler içimize işleyinceye ve duyguları derin ve öznel bir yerde hissedinceye kadar tahrik etmeye davet ediyorlar.

Galericilikte önemli olan nokta ne sizce?
Program galerisi olmak önemli. Dünyada sanat galerileri son derece disiplinli ve sistemli çalışıyorlar. Burada galeriler için önemli olan düzenli sanatçı profillerinin ve programlarının olması. Her ay yeni bir sergi olmalı. Genç sanatçıların kariyerlerinin oluşması için disiplinli çalışma şart.

Başa dönersek sizi resim sanatına iten neydi?
Sanata birden aşık olmadım. Sanata yakın sektörleri kısa süre deneyimledim. Dört sene sonra, 1999’da sanata aşık oldum. 90l'arda kavramsal sanat çok yoğundu ve anlamak zordu, her şey çok soyuttu. Belki ilk başladığımda yaşım da müsait değildi anlamam için. Paris’te insan vücudu ile ilgili bir sergi görmüştüm. Arkasından ona benzer zor bir seri daha gördüm ve sinemaya gittim, işte orada sinema salonunda panik atak geçirdim. Sanata merakım estetikten farklı başladı. O sergilerde gördüklerimden varoluşçu biçimde etkilenmiştim. Bana göre aşk varsa sanat var.

Dünyadaki galeri sektörü hakkında neler söylemek istersiniz?
Çok büyük bir hareketlilik var. Aslında herkes bir biçimde sanatla ilgili ve bir biçimde sanatla ilgili bir şeyler yapıyor, ama özünde gerçek sanat emekçileri çok az. Sürekli yenilenen bir bilgiye sahip olunması gerektiğini düşünüyorum. Bu bilgi sadece okuyarak değil, seyahat ederek, görerek, yıllanarak oluşabilir. Ben de asistan olarak başladım ve tecrübenin eğitimle gelmesi mümkün değil. Bizim sektörde deneyimlemek şart. Yıllanmanın çok önemli olduğunu düşünüyorum.

Birlikte çalıştığınız sanatçıları nasıl seçiyorsunuz?
Sektörde çok eski olduğum için sanatçılara ulaşmak ve tanışmak benim için zor değil, onlar da bana ulaşabiliyorlar. Galerim benim bakış açımı yansıtıyor. Sanatçılarımla birlikte bir bütün oluşturduğumuza inanıyorum. Teknolojiyle birlikte çok daha hızlı yeniliklerden haberdar olabiliyoruz, sergileri takip edebiliyoruz.

İspanyol sanatçı ile nasıl bir araya geldiniz?
Almanya’da Museum Kuppersmuhle’nin sahibi koleksiyonerin Heinz Mack sergisi onuruna verdiği yemekte tanıştım. Kendisi aynı zamanda müze board’unda olan İspanyol çağdaş sanatının destekçisi de olan koleksiyoner bu serginin mimarı oldu.

Ozan Oganer’in dantelden heykelleri çok beğeniliyor, dantelin bu etkisi nereden geliyor?
Üç boyutlu işlerin az olmasının da etkisi var. Dantelin otantik, geçmişe refere eden durumu ilgi çekiyor. Aynı zamanda dekoratif ve estetik.

Çalıştığınız diğer sanatçılar kimler?
Aslı Özkök, Ayça Şen, Bahar Oganer, Duygu Süzen, Ersan Deveci, Fatma Tülin, Halin Al Karim, Recep Akar. Sabire Susuz, Şevket Sönmez, Ziya Tacir.